Mgr. Mutsaerts over Week van het Gezin

Week van het Gezin

In 2024 wordt voor de tweede keer in Neder­land De Week van het Gezin gehou­den, met als doel het gezin op de kaart zetten, want samen-leven begint in het gezin. Een stabiel gezin heeft po­si­tie­ve invloed op elk lid binnen dat gezin én op de samen­le­ving. De week begint op 11 mei met een Gezins­dag in Maduro­dam en ein­digt op 17 mei. Het sluit aan bij de Inter­na­tio­nale Dag van het Gezin op 15 mei.

Het is nodig dat er zo’n week is. Het gezin staat onder druk. Liberale ideo­lo­gieën en over­heids­maat­re­ge­len breken het gezin af met alle scha­de­lijke effecten van dien, niet alleen voor kin­de­ren, maar ook voor de maat­schap­pij. Eenheid in het gezin ver­taalt zich in natio­nale stabili­teit, zo leert de ge­schie­de­nis, en het uiteen­val­len van het gezin tot instabili­teit. Dat is simpelweg wat de feiten laten zien. De teloor­gaan van de chris­te­lijke samen­le­ving gaat gepaard met de teloorgang van het tra­di­tio­nele gezin. Ja, er is een link tussen de Bijbel, het gezin en de samen­le­ving. Ja, er is een orde­ning in de schep­ping. Het ontkennen van deze orde­ning leidt tot wanorde.

De digitalise­ring van de samen­le­ving en de on­be­grensde moge­lijk­he­den die dat met zich mee­brengt heeft ook nadelen. Men pleit voor perfectie, voor ultieme gelijk­heid, ja, zelfs het woord ‘Transhuma­nis­me’ valt. Alles wat mis kan gaan moet wor­den uit­ge­slo­ten. Het diep men­se­lijke aspect leidt eron­der. Het men­se­lijk contact verdwijnt. In super­markten tref je geen caissières meer aan met wie je een praatje kunt maken. Er is welis­waar een koffie-automaat, maar niemand om zomaar even mee te converseren. Maar bij een kopje koffie bij de buren of bij vrien­den is de men­se­lijke ont­moe­ting be­lang­rijker dan de koffie. Er bestaan zelfs al voetbal­wed­strij­den tussen robots. Maar robot-voetbal vult geen stadions. Mensen gaan naar voetbal­stadions omdat ze harts­tochte­lijk begaan zijn met hun cluppie, om samen te zingen, juichen of treuren, een biertje te drinken. Het gaat om het men­se­lijke aspect. En het gaat ook niet om gelijk­heid, wat onze tijd zo promoot. Je wilt dat je club wint, een kind is trots dat hij de eerste prijs heeft gewonnen, dat hij net iets har­der kan lopen als zijn klas­ge­no­ten, dat je je daar voor moet inspannen, en je leert met verlies omgaan. Dat is wat politici en ideologen maar niet begrijpen.

Elk mens is inder­daad een individu. Maar het is binnen een ge­meen­schap dat je je tot het individu dat je bent gewor­den tot ont­wik­ke­ling is geko­men. Dat begint met het gezin waarin je opgroeit. Ik gun kin­de­ren dat ze opgroeien in ge­zin­nen waar de ge­zins­le­den niet volmaakt hoeven zijn; waar kin­de­ren ook niet gelijk hoeven zijn, immers de een heeft meer en andere talenten dan de ander. Laat ze die verschillen zelf ont­dek­ken en ont­wik­ke­len. Ik gun kin­de­ren dat ze opgroeien in ge­zin­nen waar ze deug­den leren ont­wik­ke­len. Je wordt geen beter mens door wetten, regels, boetes en dwang of zelfs ge­van­ge­nisstraf, zoals veel liberale over­he­den menen. Een harmonieus ge­zins­le­ven is daar een betere basis voor. Het is de maat­schap­pij die daar­van profi­teert.

Met name voor jon­ge­ren hoop ik dat het ge­zins­le­ven weer posi­tief wordt bena­derd. Er is zoveel pessi­misme onder jon­ge­ren. Ik begrijp dat. In een maat­schap­pij waar God buiten beeld is, waar je niets anders hoort dan dat je nergens vandaan komt en nergens naar toe gaat, wat is dan de zin van alles. Ik hoop dat ze heront­dek­ken dat er Iemand is die met hen begaan is, dat het leven niet een aaneenschakeling is van losse ups en downs, maar dat er een rode draad is, dat je opgeno­men bent in een groter geheel. Ook dat begint bij het gezin waar­van je onder­deel uitmaakt. Onder­zoek wijst uit dat gezonde gezins­re­la­ties ervoor zorgen dat kin­de­ren en jon­ge­ren zich veilig en geliefd voelen. Deze toestand heeft volgens onder­zoe­kers invloed op hun hersen­ont­wik­ke­ling en zelf­ge­voel, dat wil zeggen een rea­lis­tisch gevoel van hun vaar­dig­he­den en capaci­teiten, en waar en hoe ze in de wereld passen, dat ze zich beter kunnen concentreren op school, dat ze meer energie hebben, ontspannener zijn en beter in hun vel zitten. Het zou te hopen zijn dat de over­heid hier meer oog voor krijgt. De samen­le­ving profi­teert hier­van. Het is goed dat er jaar­lijks een Week van het Gezin is. Ik wens alle ge­zin­nen een prachtweek toe.

+ Rob Mutsaerts
Hulp­bis­schop van bisdom Den Bosch en binnen de Neder­landse bis­schop­pen­con­fe­ren­tie contact­persoon voor Huwe­lijk en Gezin